Η μάχη του Τουμλού-Μπουνάρ έγινε κατά την υποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων της Μ. Ασίας σε μια καθοριστική φάση των επιχειρήσεων που οι στρατιώτες του Κεμάλ προσπαθούσαν να αποκόψουν τον ελληνικό στρατό και να τον εξοντώσουν . Μέσα στο οδυνηρό κλίμα της ήττας που ανπάντεχα ακολούθησε μιαν ενδοξη προέλαση του ελληνικού στρατού μέχρι την Άγκυρα , η μάχη και η μεγάλη νίκη των Ελλήνων στο Τουμλού Μπουνάρ με επικεφαλής το Στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα και πρωταγωνιστές το 5/42 Τάγμα των Ευζώνων , αναπτέρωσε το ηθικό του ελληνικού στρατού και του έδωσε τη δυνατότητα να υποχωρήσει συντεταγμένα αποφεύγοντας την ολοσχερή καταστροφή του .
«Οι ήρωες κοιμούνται τα χαράματα
Περπατάνε στους δρόμους με τα χέρια στις τσέπες
συλλογίζονται τους φίλους τους μα έχουν όλοι πεθάνει .
Οι ήρωες όταν περνάνε το γεφύρι σκέφτουνται τα βουνά
Όταν κοιτάζουν τ’ άστρα δε λησμονάνε τα δέντρα
Όταν μετανιώνουν θλίβονται αλλά δεν αλλάζουν .
Οι ήρωες είναι μονάχοι σαν τη θάλασσα
Είναι σιωπηλοί σαν τα φυτά
Είναι ανεξήγητοι χωρίς ένα δικό τους θάνατο .
Οι ήρωες, λένε , δεν υπάρχουν ,είναι ένα φριχτό όνειρο
Που βλέπουμε περπατώντας στο δρόμο
Ανάμεσα σε δυο βιτρίνες νεωτερισμών .»
(Σωκράτης Καψάσκης – ΟΙ ΗΡΩΕΣ - 1959)
