Ηλεκτρονικός Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών "Δημήτρης ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗΣ"

Ηλεκτρονικός Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών "Δημήτρης ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗΣ"

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Διεθνής Μαραθώνιος "Γρ. Λαμπράκης" -Ο ΑΡΚΑΣ ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΡΟΥ

Ο Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών είναι ένας διεθνής ετήσιος αγώνας μαραθωνίου που συνήθως διεξάγεται το Νοέμβριο. Κάθε χρόνο μετέχουν πάνω από 5.000 αθλητές και αθλήτριες, ενώ ο αριθμός τους αγγίζει τους 8.000 αθλητές με τη συμμετοχή αθλητών στους αγώνες των 5 και των 10 χλμ. Ο αγώνας γίνεται στην κλασική διαδρομή και καθιερώθηκε προς τιμήν του άγνωστου Αθηναίου οπλίτη, ο οποίος το 490 π.Χ. έτρεξε από το Μαραθώνα στην Αθήνα για να ανακοινώσει την νίκη των Αθηναίων εναντίον των Περσών στη μάχη που διεξήχθη εκεί. Πρόλαβε να πει "Νενικήκαμεν" και στη συνέχεια εξαντλημένος έπεσε νεκρός. Μία μεταγενέστερη παράδοση, που όμως δεν μαρτυρείται από τις αρχαίες πηγές, ταυτίζει τον οπλίτη εκείνον με τον Αθηναίο ημεροδρόμο Φειδιππίδη.
 
 
Από το 1983 γίνεται στη μνήμη του Βαλκανιονίκη Γρηγόρη Λαμπράκη και έκτοτε ξεκινά η σημερινή αρίθμηση της διοργάνωσης.

Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ.



Στη διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Aπέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.

Το Μάιο του 1939 παίρνει το πτυχίο του με βαθμό «Λίαν καλώς». Την ίδια χρονιά διορίζεται στο Νοσοκομείο «Έλε­νας» αρχικά ως άμισθος και μετά το 1941 ως εσωτερικός βοη­θός. Το 1940 παρουσιάζεται και υπηρετεί στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου απ' όπου σώζεται ένα αναμνηστικό λεύ­κωμα όπου γράφει: «Δέκα μέρες προτού φύγω από τη σχολή ως ιατρός δια το μέτωπον, εσκέφθην να ζητήσω από τους συμμαθητάς μου να χαράξουν σ' αυτό το τετράδιο λίγα λόγια για να τους θυμούμαι εάν ζήσω, Ως Αρχηγός των εν τη Σχολή προσεπάθησα να προσ­δώσω εις τους μαθητάς την έννοια της αγάπης και της αλλη­λεγγύης... Χαρισμένο εις τους αγαπημένους μου συμμαθητάς τους οποίους εύχομαι να εύρη το τέλος του σκληρού αυτού πο­λέμου υγιείς». 21-12-1940.